ازجمله رشته‌های بومی فعال در مرکز صنایع‌دستی شوشتر می‌توان به نساجی سنتی، احرام بافی، سجاده بافی، جاجیم‌بافی، زیورآلات سنتی و سفال‌گری اشاره کرد. البته رشته‌های غیربومی مثل لباس‌های محلی، معرق ساقه گندم، ساز سازی، حکاکی روی سنگ و نقاشی روی پارچه نیز در این مرکز فعال هستند و همچنین رشته منسوخ‌شده مسگری پس از ۳۰ سال بار دیگر در حال احیا است.
ملحفه‌بافی از دیگر رشته‌های منسوخ‌شده این شهرستان بود که تنها در حد لنگ بافته می‌شد که درگذشته نخ‌های ملحفه‌بافی در شوشتر تولید می‌شد، اما در حال حاضر پس از فعالیت دوباره این رشته ۹۰ ساله در این شهر نخ‌های آن از شهر اصفهان وارد میشود.
کپوبافی، پارچه‌بافی، ابریشمی، گلیم سوزنی، کارتی بافی، چوقابافی از دیگر رشته‌های منسوخ‌شده شوشتر است که احیا شدند.
کپوبافی
یکی از صنایع دستی بومی و خ‍‍اص استان محصولاتی به نام ک‍پ‍و است که با پ‍ی‍چ‍ش ساقه ه‍‍ا‌ی م‍رک‍ز‌ی و ج‍و‌ان ن‍خ‍ل به دور ساقههای ک‍رت‍ک ش‍ک‍ل میگیرد و با نقش ان‍د‌از‌ی ک‍‍ام‍و‌ا‌ه‍‍ا‌ی رنگی، زی‍ب‍‍ای‍‍ی آن چ‍ن‍د ب‍ر‌اب‍ر میشود.
پارچه بافی
به نوشته مسعودی، شاپور اهالی شام را به شوش، شوشتر و دیگر شهرهای خوزستان کوچ داد. آن‌ها فرزندانی به دنیا آوردند که از همان روزگار به تدارک و بافتن دیبای شوشتری و دیگر انواع پارچه‌های ابریشمین در شوشتر، اهواز و شوش پرداختند. در طول دوران اسلامی نیز شهرهای شام در تولید انواع منسوجات مشهور بودند. جبه، بساط، حریر و عبای شامی، جامه‌های مویینه دمشق و منسوجات حلب و پارچه مخصوص بعلبک در متون دوره اسلامی ذکرشده است. معمولا خلفا اطلاعات تاریخی را بر روی پارچه طراز نقش می‌زدند. این نوشته‌ها امروزه در تعیین مکان و تاریخ‌گذاری آن‌ها کمک می‌کند. نمونه‌ای از بافت پرده قالیچه نمای پشمین با نقش شمسه‌هایی مزین به نقش خروسان و عقابان که دارای کتیبه‌ای به نام مروان، خلیفه اموی، است در موزه منسوجات واشینگتن باقی‌مانده است.
سجاده‌بافی
یکی از کاربردهای مهم سجاده در شوشتر جهیزیه عروس است که سجاده را با قرآن در جهیزیه عروس قرار میدهند.
جاجیم‌بافی
جاجیم گونه‌ای زیرانداز دورویه است. جاجیم دست‌بافی است از پارچه کلفت شبیه به پلاس بوده، ولی از پلاس نازک‌تر است و آن را از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو می‌بافند. جاجیم‌ها پرز ندارند و می‌توان از هر دو روی آن استفاده کرد. کوچ‌نشینان از جاجیم استفاده زیادی می‌کنند و کاربرد آن به‌عنوان روانداز و محافظ سرما است.
جاجیم‌بافی به‌عنوان یکی از صنایع‌دستی در شوشتر است که از دیرباز بین خانواده‌های روستایی و عشایر رواج داشته است. جاجیم به‌عنوان زیرانداز استفاده میشود، همچنین هنگام کوچ عشایر برای بسته‌بندی و جابه‌جایی اسباب و لوازم و گاهی به‌عنوان بالاپوش گرم مورد استفاده قرار میگیرد. حتی در بین برخی از خانواده‌های روستای جاجیم را به‌عنوان چشم‌روشنی و جهیزیه نوعروسان هدیه میدهند و به‌عنوان یادگاری ارزنده سال‌ها در خانوارها باقی می‌ماند.
مواد اولیه جاجیم پشم است و بافت آن شبیه گلیم است، با این تفاوت که جاجیم در چهار تخته بافته میشود و پس از بافتن به هم متصل و دوخته میشود. در منطقه اورامان و ثلاث باباجانی زنان جاجیم‌هایی را با نقوش متنوع و جنس مرغوب می‌بافند که در نوع خود کم‌نظیر است.
معرق ساقه گندم
بر اساس تحقیقات این هنر ابتدا با ساقههای نی‌شکر و ذرت در شهرهای جنوبی کشورمان رواج داشته است. به علت سختی کار و نبود ابزار متناسب و کیفیت پایین کار نتوانسته جای را در بازار فروش یا رشته‌های هنری به خود اختصاص دهد. کم‌کم با الیاف دیگری مانند ساقه گندم، جو، برنج و برخی گیاهان دارای ساقه انجام شد.
ملحفه‌بافی
مردم شوشتر از دستباف‌های داری مانند ملحفه‌بافی استقبال خوبی می‌کنند و از این‌رو بازار فروش این محصولات در استان خوب است و اگر معرفی این رشته حالت برون‌مرزی پیدا کند و در زمینه صادرات آن فعالیت شود، وضعیت آن بهتر شده و رونق بیشتری پیدا خواهد کرد. بافته‌های داری بافته‌هایی هستند که از دار برای تولید آن‌ها استفاده میشود که دارها یا عمودی یا افقی است. بعضی از این بافته‌ها گره‌دار هستند مانند قالی و گبه و برخی مانند گلیم و زیلو پود باف بوده و بعضی مانند ورنی و شیر یکی پیچ پود پیچ هستند. در شوشتر بافته‌های داری به شیوه گره‌زنی یا پود گذاری بافته میشود و شامل قالی، قالیچه و گلیم است و بافندگان اصلی آن‌ها زنان ایلی و روستایی هستند که بر روی دار افقی که بر روی زمین قرار میگیرد کار بافتن را انجام میدهند. نقشه‌ها اکثرا ذهنی و طرح‌ها هندسی است و رنگ‌های قرمز، مشکی، سبز، نارنجی، سفید، سرمه‌ای در بیشتر بافته‌ها کاربرد دارد. زنان و دختران عشایر عرب نیز به‌صورت محدود به کار بافت قالی اشتغال دارند و قالی‌هایی با نقش هندسی و با استفاده از رنگ‌های قرمز، نارنجی، صورتی، مشکی، زرد کدر، سرمه‌ای و سفید می‌بافند.
احرامی
احرامی از محصولاتی است که در شوشتر بافته میشود. احرامی پارچه‌ای است با تار پنبه‌ای و پود پشمی به رنگ‌های سرمه‌ای، زرد، سبز، سفید، نارنجی، قرمز بافته میشود.
عبا بافی
بافت عبا در شوشتر سابقه‌ای دیرینه دارد و گفته‌شده پیشینه‌اش به بیش از پانصد سال می‌رسد. این عباها معمولا به رنگ‌های خرمایی، مشکی، خاکستری و شیری است که توسط بافندگان رنگرزی میشود.
خرمهره سازی
خرمهره‌سازی یکی از رشته‌های در حال منسوخ این شهرستان بوده است که تنها توسط صنعتگران قم و شوشتر تهیه می‌شده و با توجه به آغاز فعالیت گسترده این صنعت از ۲ ماه پایانی سال ۸۸ با افتتاح سرای افضل به عنوان مرکز صنایع‌دستی این شهرستان خوب بوده و انتظار می‌رفت بهتر نیز شود.
ماده اصلی بدنه خرمهره سیلیس خالص میباشد.سیلیس خالص فرم پذیر نیست و به این جهت از یک چسب گیاهی مانند سریش یا کتیرا استفاده کرده و با سیسلیس مخلوط می کنند و این مخلوط را تبدیل به گل کرده و قطعات خرمهره را تولید می کنند.لعاب خرمهره با لعاب اکثر سرامیک ها متفاوت بوده و بجای لعاب مایع از پودر استفاده میشود و قطعات خرمهره را در ظرفهای سفالی و داخل این پودر چیده و این ظرفها را در کوره می چینند و در دمای ۱۰۵۰ درجه و بمدت ۳۰تا ۳۵ ساعت حرارت میدهند تا پخت آن کامل شود.لازم به ذکر است که پودر ذکر شده شامل مواد زیر میباشد:
-اکسید مس
-کربنات سدیم
-آهک
-خاکستر